HOOFDSTUK 17
Op het afgelopen jaar na had hij nooit moeite met seks en alles wat daarbij kwam kijken. Hij wist wat hij lekker vond en hoe hij dat voor elkaar moest krijgen. Hij was tevreden.
Nu weet hij niet meer hoe bevrediging voelt.
Het is verrassend hoe soepel het allemaal verloopt, zeker gezien het feit dat dit nieuw is voor ons allebei.
Je hebt Lowe, die onmogelijk kan weten wat hem te wachten staat. En dan heb je mij, een berucht slechte Vampyr. En dan heb je nog het feit dat we elk moment verslonden kunnen worden.
En toch… Hoewel ik niet weet wat ik moet doen, weet ik het toch precies. Ik weet dat ik met het puntje van mijn neus over de onderkant van zijn keel moet strijken om het perfecte plekje te vinden. Ik weet dat ik moet stoppen op de plek waar zijn bloed het zoetst ruikt en zijn huid de dunste sluier vormt. Ik weet dat ik mijn lippen tegen zijn huid moet drukken in een kort, heerlijk moment van stille dankbaarheid. Bovenal weet ik zonder enige twijfel of aarzeling of angst hoe ik moet bijten. Ik heb mijn hoektanden hier nooit voor gebruikt, maar ze zijn vlijmscherp en worden aangestuurd door instinct in plaats van ervaring. En na een kort en tegelijkertijd ellenlang moment van overweldigende desoriëntatie, wordt mijn mond gevuld met Lowe’s bloed.
Ik heb nog nooit zoiets geproefd. En niet omdat ik alleen maar gedronken uit koude zakken uit de koelkast en dit daarmee vergeleken aanvoelt als vuur. Volgens mij heeft het iets te maken met het feit dat…
Het feit dat dit Lowe is. En zijn bloed smaakt inderdaad naar bloed, maar ook pittig, koperachtig. Het laat een tinteling achter op mijn tong. Zijn bloed smaakt naar zijn geur, zijn glimlach en zijn handen op mijn huid. Naar de serieuze manier waarop hij in de verte staart en over zijn kaak wrijft als hij zich zorgen maakt over Ana. Zijn bloed omvat alles wie hij is, en ik drink ervan. Het is het fijnste, het meest wereldschokkende, het alles veranderende moment van mijn leven.
En dan vallen de eerste druppels in mijn maag aan en verandert alles.
Op nog geen meter afstand gebeurt er van alles. Ik hoor ze in de verte, als in een droom. Ze happen naar adem en praten snel op gefluisterde toon. Ze gebruiken woorden als Lowe en echtgenote en drinken. Een gehaast, paniekerig excuus en een deur die dichtslaat. Maar ik kan alleen maar denken aan…
‘Misery,’ kreunt Lowe.
Warmte. En ik ben koortsachtig, heerlijk warm. En leeg. En overvol. En duizelig. En vloeibaar. En ik wil meer, meer, meer.
Ik wil Lowe dichter bij me hebben.
‘Misery,’ brengt hij hijgend uit.
Ik weet niet wanneer, maar mijn handen zijn naar zijn schouders gevlogen. Ik kreun in zijn nek, niet in staat om me nog in te houden. Ik wil onder zijn huid kruipen. Ik wil dat hij onder de mijne kruipt. Ik wil hem alles geven waar hij naar verlangt.
‘Fuck.’ Zijn ademhaling voelt oppervlakkig tegen mijn voorhoofd. Maar ik denk toch dat hij het begrijpt, want hij doet precies waar ik niet om kan smeken: zijn hand glijdt over mijn ruggengraat naar mijn billen en hij drukt me tegen zich aan terwijl ik mijn benen om hem heen sla. Mijn borsten doen pijn en zijn gevoelig, ik heb een kloppend gevoel tussen mijn benen en een paniekerige stem in mijn hoofd die zegt dat ik moet stoppen, dat ik te veel drink. Die stem wordt tot zwijgen gebracht wanneer Lowe zijn vingers in de haren in mijn nek verstrengelt en beveelt: ‘Neem meer.’
Ik kreun gelukzalig tegen zijn huid. Iets nats en gretigs in me barst los en vult mijn maag.
‘Misery. Misery.’ Hij beweegt mijn hoofd dichter tegen zijn nek. Rolt met zijn heupen tegen me aan op een manier die niet geheel bewust voelt. ‘Neem maar wat je nodig hebt.’
Ik klamp me aan hem vast alsof ik zou sterven wanneer hij me zou loslaten, wanhopig op zoek naar frictie. Mijn heupen rollen tegen zijn buikspieren aan, op zoek naar verlichting, en wanneer de wrijving lekker voelt, heb ik méér nodig. Meer bloed, meer Lowe, meer van dat uitstrekkende, golvende, strakke gevoel dat me volledig overweldigt.
‘Ik ga… fuck.’ Zijn stem is een zware, gespannen trilling tegen mijn oor. ‘Misery, laat me…’ Een gedempt, geil geluid ontsnapt aan zijn keel. Hij is keihard en wanneer hij me optilt, met zijn vingers in mijn billen gedrukt, terwijl hij tegen dat perfecte plekje in mij drukt, verlies ik bijna het contact met zijn ader. Bijna. Ik slaak een klagend, behoeftig kreetje, ook al rollen mijn heupen nog tegen zijn kruis.
‘
